Przedziwne jest Twoje imię, Panie,
a dzieła Twoje dla nas niepojęte!
Tyś wszystko mądrze uczynił,
a ziemia pełna jest Twoich stworzeń:
owiec i bydła wszelakiego,
a nadto i polnych stad,
ptactwa powietrznego oraz ryb morskich,
wszystkiego, co szlaki mórz przemierza.
Ty zdroje wód kierujesz do strumieni górskich,
co poją polne zwierzęta,
nad nimi mieszka ptactwo podniebne
i spomiędzy gałęzi drzew głos swój wydaje.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził,
aby rządziły nocą, a słońce swój zachód poznało:
czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
całe stworzenie złożyłeś pod jego stopy.
Uczyniłeś wszystko pięknie w swoim czasie,
dałeś nam wyobrażenie o dziejach świata,
tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł,
jakich dokonujesz od początku aż do końca.
Bądź więc na wieki pochwalony, nieśmiertelny Panie!
A Twoja łaska i dobroć niechaj nigdy nie ustanie.
Por.: Ps 8, Ps 104, Koh 3, Czego chcesz od nas Panie
